невъзбранимыи

НЕВЪЗБРАНИМЫИ (3*) пр. То же, что невъзбраненыи во 2 знач.:

˫ако постижное члвч(с)кое сущьство. ти бо ˫ако въображе(н)е бж(с)твнаго сущьства. беспечалное невъзбранимое. бл҃гомудро праведно. всѧко˫а злобы свободно. ГБ XIV, 49г; невъзбранима˫а средн. мн. в роли с.:

Цѣломудръ ѥсть, не иже невъзбранимымъ прикасаѥтьсѧ, но иже щадитьсѧ ѿ невъзбранимыхъ. (τῶν κωλυομένων… τῶν συγχωρουμένων) Пч к. XIV, 11.

Ср. възбранимъ.